Op een dag ben je dood

Niet alleen de titel van het beklijvende boek van Anouck Meier, maar vooral een reminder aan de korte duur van ons leven en bijgevolg een reminder om alles niet zo serieus te nemen.

Serieus?

Het leven is toch heel serieus? Als wij als volwassenen het leven al niet serieus nemen, wie dan wel? Hoe krijgen we anders ooit iets gedaan? 

Dit waren gedachten of beter gezegd overtuigingen die lange tijd mijn leven hebben gedomineerd. Ik was gefocust op werken, op productie, op alles strak plannen en was trots op mijn zelfdiscipline en timemanagement skills.

Ik zie nu pas, achteraf en met afstand van het geplande leven, dat dit mij helemaal niet gelukkig maakte. “Zoveel mogelijk doen” is niet het doel, “een zo groot mogelijke bijdrage leveren” kan dat bijvoorbeeld wel zijn. Door in te zetten op de kwaliteit van wat je doet, wat je levert. Door in te zetten op de relevantie van de zaken die je doet.

Want wie geeft er uiteindelijk om dat je zoveel mogelijk doet? Buiten je baas, kan ik me niemand voorstellen. Uiteindelijk wil iedereen toch vooral gelukkig worden en zal je omgeving ook vooral jou toewensen dat je gelukkig wordt.

We weten gewoon vaak niet hoe we echt gelukkig worden. Dat laten we dicteren door onze maatschappij, door sociale media… En doordat we vastzitten in de race is het extra moeilijk om afstand van je leven te nemen en kritisch te kijken naar wat jou gelukkig maakt.

Korte duur

We denken meestal niet na over de korte duur van het leven. We hebben het druk. Het leven racet aan ons voorbij. We haasten ons van het ene naar het andere moment. “De tijd vliegt” - de gevleugelde woorden die door menig van ons gebezigd worden.

Voor je het weet ben je oud en zijn je optisch beperkt. Voor je het weet blik je terug op carrière die eigenlijk helemaal niet in lijn was met wie jij bent en wat jij wilt. 

Erger nog: voor je het weet lig je op je sterfbed en weet je wat veel mensen dan denken? Had ik maar minder gewerkt en meer ruimte gemaakt voor wie ik ben en wat ik uit het leven wil halen (leestip: Regrets of the Dying - Bronnie Ware)

Dus

Wanneer beslis je om te gaan leven volgens jouw waarden? Op jouw voorwaarden? Leven dat jou gelukkig maakt? Waarom stel je dat elke dag weer uit? Wat is er voor nodig om jou de ruimte te geven om uit de race te stappen en stil te staan bij wat het leven voor jou mag zijn?

Als professional organizer en life coach ben ik opgeleid om je te helpen om een weg te vinden uit de chaos (spullen, maar ook taken, de ratrace…) zodat je terug ruimte voelt om eigen, weloverwogen, betere keuzes te maken om te komen tot een leven dat beter bij je past.

Weten wat ik voor jou kan betekenen? Check de homepage, volg me @Ruimte.Maken of stuur me een bericht voor gratis en vrijblijvende info of een kennismakingsgesprek.

Laten we Ruimte Maken voor wat écht telt!


Vorige
Vorige

Van uitstel komt …

Volgende
Volgende

Red de planeet, ruim je huis op!